حساسیت به رنگ مو و انواع آن

حساسیت به رنگ مو و انواع آن

حدود ۵٪ از مصرف کنندگان دائمی رنگ مو، حساسیت به رنگ مو را بیشتر در قالب یک درماتیت تماسی آلرژیک با قرمزی و خارش در ناحیه سر تجربه می کنند. حساسیت به رنگ مو یک واکنش سیستمیک با دخالت پوست بدن و سایر اندام است. اگر چه این حساسیت نادر است اما می تواند شدید باشد. درماتیت بیشتر بر روی دست آرایشگران که بیشتر با رنگ مو سر و کار دارند، دیده می شود. علت اصلی حساسیت به رنگ مو چه بر روی پوست سر، چه بر روی صورت، گردن، پشت و یا دست ها، یک ماده به نام PPD است. علائم شایع این حساسیت خارش و سوزش پوست سر در یک دوره کوتاه بعد از استفاده از رنگ است. گاهی اوقات علائم ممکن است روزها یا هفته بعد از رنگ کردن موها خود را نشان دهند.

حساسیت به رنگ مو و PPD

PPD ماده ای است که به طور گسترده از سال ۱۹۰۹ در تهیه محصولات مختلف از آن استفاده می شود. از هر ۳ رنگ مویی که در بازار وجود دارد ۲ رنگ مو حاوی این ماده است. معمولا رنگ موها حاوی دو جز هستند. جز اول تیوپ رنگ مو است که  بر اساس PPD تهیه شده و اکسید کننده نیست. و جز دوم اکسیدن است که ماده اکسید کننده است و معمولا با پراکسید هیدروژن (H2O2) تهیه می شود.

در فرایند رنگ کردن مو، ابتدا پراکسید پوشش مو را تجزیه کرده و رنگدانه های طبیعی آن به نام ملانین را از مو خارج می کند. سپس PPD به جای رنگ طبیعی مو جایگزین می شود. هنگامی که PPD با پراکسید واکنش نشان می دهد، تا حدودی اکسیده و رنگی می شود. این فرمی است که ممکن است ایجاد آلرژی کند. اکسید شدن PPD به تنهایی بسیار کند است بنابراین آلرژی ایجاد نمی کند. به همین خاطر رنگ هایی دیگری که برخی اوقات در لباس ها استفاده می شود و حاوی این ماده است برای افراد حساس، آلرژی ایجاد نمی کنند. PPD در برخی از رنگ ها که برای تتو و خالکوبی استفاده می شود نیز وجود دارد. استفاده از این ترکیب در کشورهایی مانند فرانسه، آلمان و سوئد، ممنوع اعلام شده زیرا اعتقاد بر این است که اثرات سمی جدی در بدن انسان ایجاد می کند.

نام های جایگزین برای این ماده عبارتند از:

  • PPDA
  • Orsin
  • Rodol
  • Ursol

دیگر مواد موجود در رنگ مو که ممکن است واکنش آلرژیک ایجاد کنند عبارتند از:

  • hydroxyindole
  • ایساتین
  • Methylaminophenol

ترکیبات دیکر PPD که ممکن است واکنش ایجاد کنند عبارتند از:

  • گروه آزو مورد استفاده در رنگ مو موقت، جوهر قلم خود کار، بنزین و رنگ های مصنوعی در مواد غذایی و داروها
  • بنزوکائین داروهای بی حس کننده موضعی و پروکئین
  • داروهای سولفا
  • پارا آمینو بنزوئیک اسید (PABA) مورد استفاده در کرم های ضد آفتاب
  • اسید پارا آمینو سالیسیلیک مورد استفاده برای درمان سل

برای انتخاب رنگ مو یک تصور غلط وجود دارد و آن این است که افراد ترجیح می دهند رنگ موهای بدون بو و عطر را انتخاب کنند زیرا تصور می کنند این رنگ موها حساسیت به رنگ مو ایجاد نمی کند. در صورتی که این طور نیست. حتی رنگ موهای طبیعی که عطری ندارند نیز می توانند آلرژی ایجاد کنند.

درمان حساسیت به رنگ مو یا آلرژی به PPD

در درماتیت شدید و  حاد ناشی از  رنگ مو  حاوی PPD، باید مو و پوست سر به طور کامل با یک شامپوی ملایم شسته شود. یک راه حل ساده تر استفاده از پراکسید هیدروژن ۲ درصد یا یا کمپرس با پرمنگنات پتاسیم است. برای آرام کرده پوست و نرم کردن موها می توانید دستمال مرطوبی را به روغن زیتون آغشته کرده و بر روی پوست سر بگذارید. البته به یاد داشته باشید که همیشه قبل از انجام این روش ها باید با پزشک خود مشورت کنید.

همیشه قبل از استفاده از هر رنگ موی جدیدی مقداری از آن را روی پوستتان تست کنید تا از عدم حساسیت به آن مطمئن شوید. در موارد شدید زمانی که علائم حساسیت خود را نشان می دهد یک کرم کورتیکواستروئید که پاسخ ایمنی آلرژیک را کاهش داده و در نتیجه التهاب کم می شود، مورد استفاده قرار می گیرد.

انواع حساسیت ناشی از رنگ مو

  • درماتیت تماسی آلرژیک (ACD) یک واکنش پوستی ایمونولوژیک است که در یک فرد مستعد از نظر ژنتیکی اتفاق می افتد. رنگ مو می تواند خطر افزایش حساسیت را زیاد کند. برای تشخیص این نوع حساسیت به رنگ مو باید حداقل ۱۰ روز از استفاده اولیه از PPD گذشته باشد.

در تماس دوم با PPD، واکنش های آلرژیک می تواند در عرض ۶ تا ۷۲ ساعت رخ دهد. در این فرایند، مولکول های PPD توسط سلول های خاصی در سیستم ایمنی بدن (ماکروفاژها و لنفوسیت ها) باعث تشکیل گرانولوم پوست، قرمزی یا وزیکول می شوند. مناطق آسیب دیده پلک ها، گوش ها، پوست محل رویش مو، ریش و یا گردن است. التهاب در این نوع حساسیت به خوبی مشخص است و علائم خارش و سوزش نیز وجود دارد.

  • کهیر در عرض چند دقیقه تا حدود ۱ ساعت پس از قرار گرفتن در معرض رنگ مو ایجاد می شود. PPD باعث تولید آنتی بادی IgE و آزاد شدن هیستامین شده و باعث اتساع عروق خونی در پوست می شود. افزایش جریان خون همراه با تراوش پلاسما به فضاهای بافت پوست، نتیجه ای مانند قرمزی پوست و ادم (تورم پلک) دارد. سندرم کهیر (تونی) با تکه های قرمز در کل بدن، آسم با خس خس سینه، عطسه، بلع سخت و استفراغ ظاهر می شود.
  • شوک آنافیلاکتیک یک بیماری مرگبار اما نادر است. تورم صورت، نفس نفس زدن، افت فشار خون و حتی مرگ ممکن است بعد از این واکنش رخ دهد. مرگ با این شوک در افرادی که مبتلا به آسم هستند، شایع تر است. گزارشی در انگلستان نشان می دهد یک زن ۳۸ سال در سال ۲۰۰۰ بعد از چند ماه خارش سر، به محض رنگ کردن مجدد موهای خود، پس از تغییر رنگ، شوک آنافیلاکتیک در او توسعه یافته و طی یک ساعت پس از استفاده از رنگ، درگذشت. این زن مبتلا به آسم بود.

این تحقیقات و نتایج نشان می دهد که در صورتی که آسم یا بیماری خاصی دارید حتما قبل از رنگ کردن موها با پزشک متخصص مشورت کنید.


منتشر شده

در

توسط

برچسب‌ها:

دیدگاه‌ها

دیدگاهتان را بنویسید