عوارض عمل جراحی بزرگ کردن سینه ها با ایمپلنت چیست؟

در عمل جراحی بزرگ کردن سینه ها معمولا ژل سیلیکون یا ایمپلنت شور پر شده، فرم سینه را تغییر داده و به اصطلاح آن را بزرگ می کند. این عمل به طور معمول برای بازگرداندن حجم پستان پس از بارداری و یا از دست دادن وزن (افزایش حجم پستان) استفاده می شود. تصمیم به عمل جراحی برزگ کردن سینه ها باید تنها پس از بررسی دقیق از خطرات احتمالی و عوارض آن گرفته شود.

دو نوع کلی عمل جراحی بزرگ کردن سینه ها وجود دارد. سالین و سیلیکون. هر دو این روش ها از سیلیکون در پوسته بیرونی استفاده می کند. اما تفاوت آن ها در چیزی است که داخل ایمپلنت وجود دارد.

• ایمپلنت سالین با سالین یا آب شور استریل پر شده است.
• کاشت سینه سیلیکون با ژل سیلیکون پر شده است.

کدام روش عمل جراحی بزرگ کردن سینه ها امن تر است؟

با توجه به پژوهش های حاضر، تفاوت های مهمی در ایمنی روش سیلیکون و ایمپلنت شور وجود ندارد. اما هر نوع از ایمپلنت سینه جوانب مثبت و منفی در پی خواهد داشت.

پارگی: پارگی در هر نوع ایمپلنت پستان ممکن است رخ دهد. پارگی ممکن است با خطا جراحی ایجاد شود،  و یا بر اثر فشار بر سینه طی ماموگرافی رخ دهد. البته این نوع پارکی به ندرت ایجاد می شود. اما پیامدهای پارگی در هر دو روش عمل، کمی متفاوت از دیگری است.

با پارگی ایمپلنت سالین، پستان به سرعت و ظرف چند روز تغییر شکل می دهد اما عوارض آن کمتر است زیرا محتویات داخل ایمپلنت، آب شور استریل است که به سادگی توسط بدن قابل جذب است.

با پارگی ایمپلنت سیلیکون فرد سخت تر متوجه آن می شود. زمانی که ایمپلنت پاره می شود، سیلیکون در بدن باقی می ماند. آن گاه می تواند در خارج از پستان و به غدد لنفاوی دوردست گسترش یابد. در این شرایط پزشک معمولا درآوردن کامل ایمپلنت را توصیه می کند.

پارگی ایمپلنت های سیلیکونی پستان اغلب در سکوت اتفاق می افتد و تنها توسط MRI شناسایی می شود. به همین دلیل، سازمان غذا و دارو آمریکا توصیه می کند که زنانی که داری ایمپلنت های سیلیکون هستند، آزمایش MRI را سه سال بعد از کاشت و یک بار در سال، در هر دو سال بعد از آن تکرار کنند.

نتایج زیبایی: بسیاری از زنان و جراحان پلاستیک،کاشت سینه سیلیکونی را ترجیح می دهند. کاشت سینه سیلیکون به طور کلی بیشتر شبیه بافت پستان واقعی است. اما ایمپلنت سالین بیشتر مستعد ابتلا به ناهمواری پوست است.

پلاتین: کاشت سینه سیلیکونی حاوی پلاتین است؛ اما ایمپلنت سالین نیست. در حالی که برخی از مردم احساس می کنند که پلاتین می تواند مضر باشد، FDA اعلام کرده است که مطالعات نشان داده اند که پلاتین خطری برای کاشت سینه ندارد.

تفاوت جراحی: ایمپلنت سالین پس از کاشته شدن پر می شود بنابراین نیاز به یک برش کوچک برای کاشت دارند. همچنین، بسیاری از ایمپلنت های سالین بعد از عمل جراحی قابل تنظیم هستند. بنابراین ممکن است چند ماه بعد، تصمیم به افزایش یا کاهش اندازه ایمپلنت بگیرید. این کار نیاز به عمل جراحی ندارد. برای این کار پزشک تنها از طریق سرنگ، مایع را به داخل ایمپلنت تزریق می کند.

افراد واجد شرایط: زنان می توانند هر دو نوع از ایمپلنت پستان را در هر سنی، جهت بازسازی سینه که بر اثر بیماری های مختلف از بین رفته است، استفاده کنند. اما برای بزرگ کردن سینه، ایمپلنت سالین برای زنان زیر ۱۸ ساله مورد تایید است. در حالی که تنها زنان بالای ۲۲ سال می توانند ایمپلنت سینه سیلیکونی داشته باشند.

خطرات  و عوارض ناشی از عمل جراحی بزرگ کردن سینه ها

عفونت

عفونت بعد از جراحی معمولا با تورم پستان، درد و حساسیت به لمس، قرمزی بر روی سطح پوست و تب قابل مشاهده است. آنتی بیوتیک داخل وریدی (IV) ممکن است در چنین شرایطی در همان آغاز عمل تجویز شود. این داروی تزریقی،  در صورتی که بیمار به داروهای خوراکی و در موارد شدید واکنش نمی دهد، نیز مورد استفاده قرار می گیرد. در موارد عفونت شدید ایمپلنت ممکن است برداشته شود و پس از بهبودی کامل زخم، دوباره عمل جراحی بزرگ کردن سینه ها انجام شود. افزایش میزان بروز عفونت استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA superbug)، التهاب غلاف نکروزان که یک خطر جدی است، را به وجود می آورد.

سندروم شوک توکسیک

این سندرم ممکن است توسط سموم تولید شده توسط باکتری هایی مانند استافیلوکوک اورئوس و استرپتوکوک پیوژنز ایجاد شود. به غیر از تب بالا، کاهش فشار خون طبیعی و بثورات و خارش پوست از نشانه های اولیه نارسایی ارگان هستند. این سندروم بی درنگ باید توسط پزشک بررسی و درمان شود.

خونریزی

خونریزی بعد از عمل جراحی بزرگ کردن سینه ها داخل ایمپلنت تولید تورم، همراه با افزایش درد پستان و کبودی (هماتوم) خواهد کرد. در این شرایط ایمپلنت باید برداشته شود، سپس علت خونریزی مشخص و درمان شده و سپس دوباره جاگذاری شود.

زخم

بسته به مهارت جراح و همچنین تمایل بدن برای تولید زخم کلوئید و مقاومت سینه ها، ممکن است زخم های قابل توجهی که می تواند بسیار آسیب زا بوده و به بیمار منجر شوند، ایجاد شود.

بیهوشی

خطرات مرتبط با بیهوشی بسته به واکنش فرد و سایر بیماریهای مزمن زمینه ای متفاوت است. این عوارض می تواند از واکنش های آلرژیک به تغییر در فشار خون، ضربان قلب و یا حتی مرگ متفاوت باشد.

کپسول منقبض شده

این کپسول به معنی تشکیل بافت اسکار در اطراف ایمپلنت است که باعث سخت شدن و تحریک پستان، همراه با درد می شود. برای برش کپسول اسکار در اطراف ایمپلنت و یا حذف کامل کپسول اسکار، عمل جراحی دیگری مورد نیاز است. ممکن است در یک عمل جراحی بزرگ کردن سینه ها بارهای ایمپلنت جایگزین شود اما همیشه انقباض کپسولی رخ نمی دهد.

افتادگی سینه

افتادگی سینه به دلیل بافت پستان و کشیدن شدن آن توسط ایمپلنت ایجاد می شود. این اتفاق زمانی می افتد که ایمپلنت به دلیل انقباض کپسولی برداشته شده و دیگر جایگزین نشود. در کنار افتادگی سینه، چین و چروک شدن پوست روی ایمپلنت نیز ممکن است رخ دهد و می تواند شدید باشد.

عدم تقارن

ایمپلنت ممکن است از جای خود تکان بخورد و به بالا و پایین یا چپ و راست حرکت کند. این حرکت ایمپلنت باعث ایجاد عدم تقاون بین دو سینه می شود. تورم مداوم پستان نیز ممکن است عدم تقارن ایجاد کرده و باعث تغییر جهت نوک پستان شود.

آهکی شدن

بعد از چندین سال از عمل جراحی بزرگ کردن سینه ها ممکن است کپسول اسکار در ایمپلنت سفت شود.

پارگی ایمپلنت و یا نشت آن

ایمپلنت پستان ممکن است پاره شده و یا به بافت های اطراف نشت کند. این عارضه باعث افتادگی پستان می شود.

احساس

بی حسی، سوزن سوزن شدن و یا حتی درد مداوم ممکن است بعد از عمل جراحی بزرگ کردن سینه ها رخ دهد.

دیگر عوارض سیستمیک

ترومبوز ورید عمقی (DVT) و عوارض قلبی و ریوی ممکن است بر اثر انجام عمل جراحی بزرگ کردن سینه ها بوجود آیند. اگر چه این عارضه در بیماران مسن یا کسانی که به بیماری های مزمن قبلی مبتلا بودند، شایع تر است.