زندگی بدون حس لامسه

زندگی بدون حس لامسه

به آغوش کشیدن ، دست زدن و دست دادن به دیگران و حتی نوازش می تواند خلق و خوی را با استفاده از ترشح هورمون تقویت کند و  به پرورش پیوندهای اجتماعی که منجر به شادی طولانی مدت می شود کمک کند. با این حال متاسفانه حس لامسه به طور طبیعی با بالا رفتن سن کاسته می شود. هر دهه از زندگی که می گذرد، احساساتی مانند درد، گرما، سرما، خارش و … کاهش پیدا می کند. در این مطلب می خواهیم موضوع زندگی بدون حس لامسه را بررسی و روش های مراقبت از بیماران مبتلا به کاهش حس لامسه را بیان کنیم.

در کنار بالا رفتن سنی برخی از افراد با بیماری های حسی مادر زادی به دنیا می آیند. به طور مثال آنها هرگز درکی از درد و یا سوختگی ناشی از آب داغ را ندارند. همین مثال ساده می تواند عمق فاجعه زندگی بدون حس لامسه را بیان کند. اما در صورت ابتلا به بیماری های ناشی از اختلالات حسی هستید چطور باید از خود مراقبت کرده و یا چطور متوجه این بیماری شویم؟

زندگی بدون حس لامسه
زندگی بدون حس لامسه

برای مراقبت از آسیب های ناشی از این بیماری سعی کنید در زمان قرار گرفتن در معرض آسیب ها از لوازم ایمنی استفاده کنید به طور مثال هنگام حمام کردن حتما درجه آب را توسط دما سنج بسنجید و یا برای باغبانی از دستکش استفاده کنید.

انگشتان و به طور کلی دست ها اولین عضو بدن هستند که اجسام را با آنها حس می کنیم. در صورتی که نوک انگشتانتان خشک است حتما از لوسیون و یا کرم های نرم کننده استفاده کنید این خشکی باعث می شود تفاوت بین ظرافت و ضخامت را کمتر متوجه شوید. در صورتی که اگر پوست در حالت عادی باشد و شما نتوانید با لمس کردن تفاوت بین اجسام ضخیم و غیر ضخیم را متوجه شوید این یکی از نشانه های  کاهش حس لامسه می باشد.

از موارد دیگری که می تواند به شما در کاهش آسیب ها و یا تشخیص کاهش حس لامسه کمک کند استفاده از کفش مناسب است. کفش های تنگ عصب های پا را تحت فشار قرار داده و حس اعصاب پا را کمتر می کند. از طرف دیگر تنگ بودن کفش موجب می شود ناخن به داخل گوشت رفته و یا صدمات دیگری را در پی داشته باشد که باکاهش احساس درد به دلیل فشار زیاد شما متوجه آن آسیب نشوید. همانطور که می دانید آسیب های وارده به انگشتان پا در پیری می تواند عواقب سختی داشته باشد. به طور کلی زخم ها ایجاد شده در پیری به سختی بهبود خواهند یافت.

کسانی که دچار بیماری کاهش حس لامسه هستند به دلیل آنکه حسگرهای عصبی نمی توانند پیام درد را منتقل کنند در برابر صدمات وارده به بدن آسیب پذیر تر از افراد عادی هستند به همین دلیل نیاز به مراقبت های خاصی دارند.


دیدگاه‌ها

دیدگاهتان را بنویسید