خال روی صورت برای بعضی ها بسیار زیبا و خوشایند است و بعضی از خانم ها به شدت از وجود آنها رنج می برند و گاها به برداشتن خال صورتشان فکر می کنند. امروز می خواهیم معنی این جمله و اطلاعات تکمیلی دیگری را در زمینه انواع خال ها به شما عزیزان ارائه دهیم.
منظور از برداشتن خال چیست؟
برخی خالها نیمی از بدن را پوشاندهاند و قابل برداشت نیستند. یعنی آنقدر وسیع است که پوستی برای جایگزینی وجود ندارد و حتی جراحی پلاستیک نمیتواند سطح پوستی را که بر اثر برداشتن خال آسیبدیده، ترمیم کند. بعضی خالها هم روی پلک کودک قرار دارد و اگر خال دستکاری شود، پلک تغییرشکل میدهد. در این مواقع شاید بتوان فقط حجم خال را اندکی کاهش داد.
دلایل متفاوت بودن رنگ خال ها
رنگ خال نیز به منشأ آن بستگی دارد. برخی خالها در نوجوانی ظاهر میشوند و ممکن است اندکی مو هم روی سطحشان دیده شود. این نوع خالها خال بکر نام دارند. نوع دیگری از خالها قرمز هستند و بعد از سی سالگی روی پوست پدیدار میشوند که آنژیوم نام دارند و به دلیل تغییرات عروق پوستی به شکل دانههای ریز توت فرنگی دیده میشوند.
برخی دیگر اتیپیک هستند، یعنی از نظر فرم یا شکلشناسی با خالهای خوشخیم فرق میکنند، اندازه بزرگ (بیش از ۵ ـ ۴ میلیمتر) حاشیه نامنظم و رنگ آمیزی غیریکنواخت دارند. این خالها را باید از نظر آسیبشناسی بررسی کنیم، زیرا احتمال بدخیمی در این نوع زیاد است. برخی افراد به طور ارثی تعداد زیادی از این خالها را روی بدنشان دارند. این گروه نیز باید همیشه تحت نظر باشند.
چه خال هایی طبیعی و نرمال هستند؟
هر خالی که متقارن باشد، تغییراندازه و تغییررنگ ندهد، خوشخیم است. البته برخی تغییرات ممکن است دیده شود که با برداشتن یا بررسی آسیبشناسی میتوان به مشکل پی برد، اما اگر خارش، خونریزی، ایجاد زخم، تغییر حاشیه از نظر رنگ و شکل و غیریکنواختی در ساختار آن دیده شود یا خال جدیدی روی پوست ظاهر شود، حتما باید بررسی شود. اینها علائمی هشداردهنده محسوب میشوند و فقط متخصص پوست قادر به شناسایی آنهاست.
چگونه خال ها را برداریم؟
برداشتن خالهای خوشخیم به منظور زیباسازی و بنا به خواسته بیمار است. برداشتن خال روشهای متفاوتی دارد که یکی از آنها «شیو» نام دارد، یعنی با یک تیغ سطح خال تراشیده میشود و قسمت زیرین باقی مانده و سرانجام سطح ترمیم میشود. این روش برای خالهای پایهدار مناسب است، زیرا احتمال عود بسیار کم است. بهترین روش، خارجکردن خال تا عمق و لایه زیر جلدی و بخیه زدن آن است، گرچه ممکن است اسکار ناحیه برش اندکی باقی بماند.
روش دیگر تخریب بافت خال است که به وسیله لیزر انجام میشود و خال با جریانهای الکتریکی از بین میرود. برخی پزشکان به جای جراحی خال را میسوزانند. این روش چندان مناسب نیست، چون همیشه احتمال عود وجود دارد و نمیتوان از تخریب کامل سلولهای آن مطمئن بود. از آنجا که خالها پتانسیل تغییر و عود دارند، پزشکان توصیه می کنند بدون آسیبرسانی به بافتشان برداشته شوند.
دیدگاهتان را بنویسید
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.